پنجمین قسمت از سری فیلم های Resident Evil در شرایطی روی پرده های سینما رفته که طی سال ها، فروشش در آمریکا رو به کاهش و در سایر نقاط جهان رو به افزایش بوده است. Paul W.S. Anderson که قسمت اول رزیدنت ایول را بر اساس سری بازی های محبوب ژاپنی ها در سال 2002 ساخت، کارگردانی این قسمت را هم به عهده گرفته و برایش نام Retribution را انتخاب کرده است.
فیلم درست از جایی آغاز می شود که قسمت قبلی (Afterlife) تمام شده بود. آلیس (با بازی Milla Jovovich) و همراهانش توسط نیروهای هوایی Umbrella دستگیر می شوند و او مجبور می شود از پایگاهی در زیرآب که برای تست ویروس T استفاده می شد، فرار کند.
از اولین قسمت رزیدنت ایول تا به امروز موسیقی راک و متال نقش مهمی را در این دنیای پر از زامبی و موجودات جهش یافته ایفا کرده اند، تم قسمت اول را مرلین منسون با همکاری Marco Beltrami ساخته بود. قسمت های بعدی هم در بخش های مختلف، از آهنگ های راک/متال بهره بردند و این موضوع تبدیل به یک سنت در مجموعه شد.
در قسمت دوم Jeff Danna سعی کرد از موسیقی ارکسترال استفاده ی بیشتری بکند ولی نهایتا نتوانست موسیقی قابل توجهی ارائه دهد و به یک اثر کاملا کلیشه ای در ژانر وحشت (که سعی دارد با استفاده از افکت های ارکسترال مخاطب را غافلگیر کند) بسنده کرد.
Charlie Clouser که سابقه ی فعالیت در گروه Nine Inch Nails را دارد و پیش از این موسیقی متن سری فیلم های Saw را ساخته بود، مسئولیت آهنگسازی Extinction را به عهده گرفت. چارلی تم قسمت اول را احیا کرد و کاری نزدیک به فضای Saw تحویل داد.
تا اینجای کار موسیقی سری فیلم های رزیدنت ایول چیزی فراتر از فیلم های هم سبکش نداشت ولی با بازگشت دوباره ی کارگردان قسمت اول (پائول) همه چیز تغییر کرد. در قسمت چهارم یک تیم دو نفره ی نچندان شناخته شده با نام مستعار tomandandy موسیقی ای ساختند که یک سر و گردن از قسمت های قبلی بالاتر بود. آنها موسیقی الکترونیک را با گیتار الکتریک های دیستورت شده ترکیب کردند و تا جایی که می توانستند از کلیشه های ژانر وحشت فاصله گرفتند.
Thomas Hajdu و Andy Milburn در شرایطی کار بر روی Retribution را آغاز کردند که انتظارات از آنها بسیار بالا بود. باید دید آیا آنها توانسته اند موفقیت قسمت قبل را تکرار کنند یا خیر!
آلبوم با آهنگ Hexes که توسط Bassnectar (از قدیمی های سبک Dubstep) ساخته شده و Chino Moreno (خواننده ی گروه آلترناتیو متال Deftones) روی آن خوانده، شروع می شود. یک آغاز کاملا ناامید کننده، مورنو در این قطعه تمام تلاشش را کرده ولی مشکل اصلی موسیقی ای ست که به سبک دابستپ ساخته شده. این آهنگ به قدری ضعیف است که احتمال دارد شما را از شنیدن بقیه ی قطعات منصرف کند.
اولین قطعه ی سینماتیک مجموعه که در واقع تم Retribution هم هست با عنوان Flying Through the Air شروع می شود. یک دقیقه ی اول به نوعی آرامش قبل از طوفان است، پس از آن پرکاشن ها و سینتی سایزرها به آرامی شروع به نواختن می کنند و ناگهان استرینگ ها همراه با درامز به کار اضافه می شوند، در کمال تعجب تم این قسمت بیشتر از این که تیره باشد دراماتیک است و این هوشمندی آهنگسازان را نشان می دهد چرا که آنها به خوبی درک کرده اند که RE دیگر در بین طرفدارانش به عنوان یک فیلم از ژانر وحشت شناخته نمی شود. این قطعه بدون شک بهترین کاری ست که در تمام سری فیلم های RE شنیده اید. (در کنار Resident Evil Main Title Theme از فیلم اول)
tomandandy از همان اول به شنونده می فهمانند بر خلاف قسمت قبل که تمرکزشان روی ترکیب کردن موسیقی الکترونیک با متال بوده این بار می خواهند سازهای ارکسترال را جایگزین گیتار الکتریک کنند.
حضور نسبتا متفاوت قطعاتی از آلبوم قبل یکی دیگر از سورپرایزهای این تیم دو نفره است. قطعات Tokyo و Axeman که جزء کارهای قابل توجه Afterlife بودند این بار تحت عناوین Tokyo Revisited و Axemen در مجموعه قرار گرفته اند. Tokyo Revisited نسبت به نسخه ی قبلی اش کمی افت کرده و سینماتیک تر شده است. Axeman یکی از خشن ترین قطعات قسمت قبل بود که آن هم در Retribution از خشونت کم تری برخوردار است و در واقع از دیستورت گیتارهایش کم شده است.
در Corridor که یکی از بهترین های آلبوم است برای دومین بار تم فیلم را می شنویم، این بار اما الکترونیک تر. از نکات جالب Corridor استفاده از گروه کُر و المان های سبک دابستپ است. بد نیست بدانید در ساخت موسیقی متن RE 5، Chris Vrenna که سال ها برای Nine Inch Nails درام زده بود، همکاری داشته است و احتمالا تنوعی را که در استفاده از سازهای کوبه ای شاهدیم باید مدیون این نوازنده باشیم.
Suburbia را می توان Axeman این مجموعه دانست. استفاده از گیتار الکتریک به عنوان افکت در کنار پرکاشن ها و گروه کُر مردان و اضافه شدن بِرَس ها در نیمه ی پایانی، باعث تغییر فضای قطعه شده است و شونده را به ادامه دادن تشویق می کند.
نیمه ی پایانی آلبوم را اکثرا کارهای اتمسفریک و ملایم تر تشکیل داده اند که شنیدنشان به شدت می چسبد، End of the World، Drive Away و It's Help از این قبیل قطعات اند.
و آلبوم همان گونه که آغاز شد، تمام می شود. با یک ریمیکس دابستپ بسیار ضعیف از تمِ Retribution.
Tomandandy نشان دادند که بسیار باهوش عمل می کنند. آنها سعی نکردند موفقیت قسمت قبل را به همان روش تکرار کنند، از سبک Dubstep که این روزها به شدت محبوب است استفاده کردند ولی نه بیش از حد و به جای تیره تر کردن فضا، بارِ دراماتیک کار را افزایش دادند.
از نقاط ضعف آلبوم می توان به Hexes اشاره کرد که به نوعی The Outsider قسمت پنجم است. ریمیکسی که Danny Lohner از روی Outsider (قطعه ای از آلبوم دوم گروه A Perfect Circle) با صدای Maynard Keenan (خواننده ی گروه مشهور TOOL) ساخته بود در دو قسمت قبلی فیلم استفاده شد و بین طرفداران سری جا باز کرد، اما Hexes پتانسیل چندانی برای این جایگزینی ندارد.
همچنین این آلبوم تنوع قسمت قبل را نداشت و نوع آوری که در Afterlife شاهد بودیم در Retribution نمی بینیم. از دیگر نکات قابل توجه در تیم سازندگان، حضور Wes Borland گیتاریست پرحاشیه ی گروه Limp Bizkit به عنوان نوازنده است. به این تریتب در این آلبوم تعداد قابل توجهی از نوازندگان سرشناس سبک متال همکاری کردند.
شنیدن این آلبوم را به کسانی که از کارهای قبلی tomandandy لذت بردند پیشنهاد می کنم.

نویسنده: فراز صارمی/مجله معنای موسیقی