Act of Valor فیلمی با بودجه ای کوچک است که از کارگردانانش تا آهنگسازش، هیچ کدام سابقه ی حضور در بلاکباسترهای هالیوود را نداشته اند. داستان فیلم نیازی به تعریف کردن ندارد، همان ارتش همیشگی که برای نجات دادن آمریکا از دست تروریست ها جانشان را فدا می کنند.
در "قانون شجاعت"، نقش اول را یگان ویژه ی نیروی دریایی آمریکا بازی می کنند و از این لحاظ صحنه های زد و خورد فیلم بسیار واقعی و بی نقص است. موسیقی متن فیلم را هم Nathan Furst آهنگساز 34 ساله ی کم تر شناخته شده، ساخته است.
ناتان موسیقی را به صورت خودآموز و از 12 سالگی شروع کرد. در همان سال ها با ساخت موسیقی برای برنامه ی تلویزیون Real World وارد این عرصه شد و تا سال 1998 در پروژه ی دیگری حضور پیدا نکرد. اکثر کارهای او را مستندها، سریال ها و فیلم های ویدیویی تشکیل می دهند. سه گانه ی Bionicle را می توان شناخته شده ترین اثر وی تا پیش از Act of Valor دانست.
Nathan Furst در اولین اثر قابل توجه اش در سینمای آمریکا نشان داد سعی دارد صدای مخصوص به خودش را بسازد. اولین قطعه ی آلبوم Ethos، مقدمه ای ست که از فیلمی با چنین داستانی انتظار ندارید. تم اصلی با ساز شاکوهاچی (نسخه ی ژاپنی فلوت) اجرا می شود و احتمالا شما را به یاد کارهای James Horner به ویژه "شجاع دل" خواهد انداخت.
در سال های اخیر استفاده از سازهای خانواده ی Woodwinds (سازهای بادی-چوبی مثل فلوت، اُبوا و ...) کم شده و تعداد محدودی مثل جان ویلیامز، جیمز هورنر و الکساندر دسپلت از آنها در آثارشان استفاده می کنند. با توجه به این که فیلم در لوکیشن های مختلفی از فیلیپین تا سومالی روایت می شود، استفاده از این نوع سازها، انتخاب درست و در عین حال نوآورانه ای ست.
شنیدن چنین تمی در یک فیلم اکشن مسلما تجربه ای ست که کم تر شاهدش بوده اید و در واقع مهم ترین ویژگی این موسیقی متن نسبت به رقبایش است. قطعه ی دوم، نسخه ی آرام تر، گرفته تر و طولانی تر Ethos است و با هدف جذب شنونده (با توجه به جذاب و متفاوت بودن تم) در این جایگاه قرار گرفته است. سپس Cristo که ویژگی خاصی ندارد و از تعدادی افکت ارکسترال و لوپ اکترونیک تشکیل شده نقش پل را بین Act of Valor و Bonfire بازی می کند.
Bonfire بهترین اجرای تم را در بین تمامی قطعات آلبوم دارد. به نوعی می توان 4 قطعه ی اول را تکه های یک پازل دانست که برای سرگرم کردن مخاطب از هم جدا شده اند. نهایتا در قطعه ی پنجم روال عادی یک آلبوم موسیقی شروع می شود و فضای کار تغییر می کند. یک دقیقه ی نخست که Saying Goodbye نام دارد با ویولون ها اوج می گیرد و ناگهان فروکش می کند و پس از آن Torturing Morales که فضایی اتمسفریک دارد نواخته می شود. ناتان حتی در این کار که از تعدادی پَد و سینت تشکیل شده سازهای بادی-چوبی را به عنوان افکت استفاده کرده است. این قطعه من را به یاد کارهای Garry Schyman به ویژه موسیقی متن سری بازی های Bioshock می اندازد.
SWCC Boats الکترونیک شروع می شود اما به تدریج سازهای ارکسترال اضافه می شوند و برای اولین بار تم اصلی فیلم را روی ساز دیگری می شنویم. فرنچ هورن، موتیف اصلی را اجرا می کند و استرینگ ها آن را همراهی می کنند. SWCC Boats روند خوبی را طی می کند و درست جایی که انتظارش را ندارید ورق بر می گردد. یکی دیگر از سورپرایزهای این قطعه تک خوانِ زنی ست که اواسط کار اضافه می شود. بعید نیست با شنیدن این کار به یاد Inception از هانس زیمر بیافتید! (از 1:20 تا 1:30)
شاید تجربی ترین قطعه ی این مجموعه Covert Infil باشد، قطعه ای که با استفاده از افکت های به وجود آمده از Woodwindها ساخته شده و سینتی بیس آن را همراهی می کند، به تدریج سازهای کوبه ای اضافه می شوند و در میانه ی راه همان موتیف آشنای Ethos به گوش می رسد.
اگر بخواهم بهترین قطعه ی مجموعه را که حال و هوایی حماسی داشته باشد انتخاب کنم، African Recon گزینه ی من خواهد بود. از ویژگی های جالب کارهای ناتان در این مجموعه آن است که او سعی کرده پرکاشن هایش شبیه به کارهای آهنگسازان بزرگ هالیوود نباشد. همان طور که از اسم قطعه پیداست، باید انتظار شنیدن سازهای کوبه ای آفریقایی را داشته باشید. اگر در میانه ی کار هم آواهای محلی یک زن آفریقایی را شنیدید تعجب نکنید. از اینها گذشته، برگ برنده ی آهنگساز در African Recon استفاده از چِلو الکتریک (Electric Cello) در یک دقیقه ی پایانی ست که برای منِ شنونده، غیر قابل پیش بینی بود.
El Centro Cartel طولانی ترین کار این مجموعه است. دو دقیقه ی اول آهنگ صرف فضا سازی می شود و در ادامه استرینگ ها اضافه می شوند. مثل قطعات قبلی، ناتان تواناییش را در جلو بردن و گسترش دادن موسیقی نشان می دهد. خوبی Act of Valor این است که حتی در کارهای ریتمیک هم سعی شده فضای ملودیک حفظ شود، در نتیجه شنونده خسته نمی شود. دو دقیقه ی پایانی این قطعه فضایی نسبتا خاورمیانه ای دارد که البته با اضافه شدن گیتار الکتریک، بیشتر جنبه ی تجربی به خود می گیرد.
در Warrior's End می توانید رگه هایی از موسیقی خاورمیانه ای را پیدا کنید. این قطعه ملودی های زیبایی دارد که شنیدنشان خالی از لطف نیست. و نهایتا آلبوم با Damn Few که تم اصلی را با همراهی پیانو اجرا می کند به پایان می رسد.
Act of Valor آلبوم زیبایی ست. در سینمای مدرن کم تر پیش می آید موسیقی متن فیلمی بدون کمک تصاویرش تجربه شنیداری جذابی ارایه دهد که بتوان به آن مثل یک آلبوم پاپ یا راک گوش داد، به ویژه اگر مربوط به یک فیلم اکشن باشد! ولی Nathan Furst توانست این کار را به بهترین شکل انجام دهد. آلبوم به شدت ملودیک است و استفاده از سازهای متنوع به زیبای آن افزوده است.
حریم امن ناتان فُرست قسمت های احساسی و ملایم تر مجموعه است. به نظر می رسد کارگردانانان فیلم، در برخی موارد به ویژه صحنه های اکشن فیلم، او را مجبور به الهام گرفتن (شاید هم کپی برداری) از آهنگسازان سرشناس هالیوود کرده اند. به عنوان مثال Kill Box که شباهت های انکار ناپذیری به موسیقی متن Terminator (ساخته ی Brad Fiedel) دارد و موارد دیگری که در متن به آنها اشاره شد.
در نهایت آن که، فریب کارنامه ی آهنگساز ناشناخته ی این آلبوم را نخورید. مسلما به موسیقی فیلمی با هزینه ی تولید 12 میلیون دلار، بودجه ای که برای یک پروژه ی 200 میلیون دلاری در نظر گرفته می شود اختصاص نمی دهند اما Act of Valor می تواند با یک ارکستر [نسبتا] کوچک 40 نفره از شهر پراگ، لحظه های خوبی را به شما هدیه کند.

پی نوشت: از آقای جعفری بابت معرفی این آلبوم متشکرم.

نویسنده: فراز صارمی/مجله معنای موسیقی