1972 - 1954
«آغاز- یونان»

در سال 1954، در كالاماتا، واقع در سواحل مدیترانه، یانی، دومّین فرزند سورتیری و فلیتسا كریسومالیس، چشم‌به‌جهان‌گشود. او برادری بزرگ‌تر و خواهری كوچك‌تر دارد. در دوران كودكی او، بیش‌ترِ وقتِ خانواده، به دلیل علاقه‌ی عمیق و مشترك به موسیقی، با نواختنِ موسیقی و آواز خواندن دسته‌جمعی سپری می‌شد.
والدین یانی زندگی یونانی ساده‌ای را برای پسر جوان فراهم كردند. او با ماهیگیری، شنا و رفتن به مدرسه، مثل هر پسر دیگری كه در آن شهر زندگی می‌كرد، بزرگ شد؛ با این استثنا كه یانی به دنیا آمده بود تا موسیقی بیافریند. او در شش سالگی نواختن پیانو را آغاز كرد، امّا از یادگیری رسمی و قراردادی پیانو سربازمی‌زد. به عنوان یك كودك، یانی موسیقی را در ذهنش می‌شنید و فقط می‌خواست آن را از راهِ پیانو هم بشنود، و برای انجامِ این كار باید نواختن پیانو را می‌آموخت. او در شستی‌های پیانو آزادی خاصّی را حس می‌كرد كه ممكن بود زیر بار یادگیری قراردادی خرد شود.
موسیقی؛ تنها استعدادِ یانی نبود. او در سال 1969 در سن 14 سالگی، در رشته‌ی شنای پنجاه مترِ آزاد مردان ركوردِ ملّی یونان را شكست. گرچه او می‌توانست این فن را دنبال كند، تصمیم گرفت به راه دیگری برود، راهی كه به‌مرور او را به‌سوی تقسیم نعمتِ خدادادی موسیقی‌اش با جهان هدایت كرد.
گذراندن دوران كودكی در یونان و عشق به سرزمین مادری، برای یانی الهام‌بخشِ آهنگ‌هایی همچون «سانتورینی»، «نوستالژیا» و «آكرویالی» بود.

1976 - 1973
«آغازِ دوّم - آمریكا»
یانی در سال 1972 با تشویق پدر و مادرش، سرزمین مادری خود را ترك‌كرد تا واردِ دانشگاهِ مینسوتا شود. او، در اوقات فراغت از درس، در گروه‌های راك اَند رولِ محلّی می‌نواخت و با استفاده از پیانو و كیبورد الكتریكی به پیشبردِ سبكِ موسیقایی خود می‌پرداخت.
علی‌رغم تفاوت فرهنگی، آب و هوایی و زبانی، یانی در سال 1976 مدرك كارشناسی روانشناسی را از دانشگاهِ مینسوتا گرفت. پس از فارغ‌التحصیل شدن، او تصمیم گرفت برای یك سال تمام سعی و توانش را روی موسیقی بگذارد. او باید نیروی هنری پیش‌برنده‌ای را كه بخشِ آن‌چنان بزرگی از دوران كودكی‌اش را تشكیل‌می‌داد، بهتر درك‌می‌كرد. در همین سال بود كه تصمیم گرفت موسیقی را به عنوان حرفه‌ی خود برگزیند.

1997 - 1994
«راك اَند رول - روزهای كامیلیون» (كامیلیون: نوعی سوسمار، آدم دمدمی‌مزاج)
یانی در كامیلیون كیبورد می‌زد؛ گروهِ راك اَند رولی كه در شهرهای دوقلوی مینیاپولیس و سَنت پُول به‌شهرت‌رسید. كامیلیون برانگیخته و به‌حركت‌درآمده از موفقیت، رفتن به تورهای منطقه‌ای در «مینِسُوتا»، «ویسكانزین»، «شیكاگو»، «آیووا» و همچنین «داكُوتاز» را آغازكرد. جدا از این، آن‌ها به‌طور مستقل دو آلبوم ارائه كردند. حالا یانی می‌دانست كه آینده‌اش به موسیقی گره‌خورده‌است، و از تجربه‌اش در نواختن كیبورد الكتریكی استفاده كرد تا آهنگ‌هایی از خود بیافریند. «خوشبین» نخستین آلبوم تك‌نوازی‌اش، در سال 1984 به‌طور مستقل ارائه شد.

1990 - 1985
«یانی- تك و تنها»
یانی به‌تنهایی پی‌گیرِ عشق خود به آفرینشِ موسیقی شد. او جهان موسیقی الكترونیكی، صداها و سازهای نو و آهنگسازی را می‌كاوید. برای او دوره‌ای بود بسیار سخت و پُربار. او دو آلبوم ارائه كرد و پیش از رفتن به هالیوود، پایتخت صنعت موسیقی، جایی كه چهار موسیقی فیلم را اجرا كرد و سه آلبومِ دیگر ارائه داد، كار بر روی سومین آلبوم را آغاز كرد. او همچنین «خوشبین» را بازتولیدكرد.
در سال 1990، اركستر سمفونی دالاس، با همراهی كردن یانی در كنسرت، بُعدی تازه‌ای به سبك بی‌نظیر او بخشید و زمینه‌ساز كارهای پیشِ رو شد.

1993 - 1991
«دوره‌ی لُس‌آنجلس»
یانی پی‌گیرانه می‌آموخت و می‌ساخت و هر سال، به طرفدارانِ روبه‌افزایشش، موسیقی تازه‌ای ارائه‌می‌كرد. آلبومِ «در بزرگداشتِ زندگی» در سال 1991، «جرأتِ آرزو داشتن» 1992 و «در دوران من» در سال 1993 ارائه شدند. و انگار كه هیچ كدام از این‌ها به اندازه‌ی كافی او را سرگرم نمی‌كرد، در هر سه‌ی این سال‌ها تور هم داشت. او برای آلبوم‌های «جرأتِ آرزو داشتن» و «در دوران من»، كه مجموعه‌ی آهنگ‌های آرام و متمركز بر پیانوی آن‌ها بیش از یك میلیون نسخه فروش داشت، نامزد جایزه‌ی گِرَمی شد. هر سال، توری گسترده‌تر، محلّ اجرایی بزرگ‌تر و طرفداران بیشتری به همراه داشت. یانی، افراد گروهی را كه در تورها همراهی‌اش می‌كردند، دست‌چین می‌كرد و به مرور اركستر سمفونی كاملی تشكیل داد.

1995 - 1993
«كمال و بازگشت به اصل- یانی، زنده در آكروپولیس»
یانی برای نخستین بار به تورهای بین‌المللی رفت و موسیقی‌اش را به‌طورِ زنده در مكان‌هایی همچون «تُوجی تِمپلِین» در كایوتوی ژاپن، «رویال آلبِرت هال» در لندن و «آكروپولیس» واقع در زادگاهش یونان اجراكرد.
«یانی، زنده در آكروپولیس»، كه نشانه‌ی بازگشت پُرافتخار او به سرزمین مادری‌اش بود، در 23 سپتامبر 1993 در تئاتر 2000 ساله‌ی «هِرود آتیكوس» واقع در آتن فیلمبرداری شد. سپس كنسرت از كانال تلویزیونی «پی. بی. اس» آمریكا پخش شد، از آن به بعد، یانی در آن جا و كلّ جهان، كه 65 كشور و نیم میلیارد نفر از جمعیتش تماشاگر كنسرت او بودند، تبدیل به هنرمندی پُردرآمد و تمام‌وقت شد. آلبوم صوتی این كار بیش از هفت میلیون نسخه فروش داشته است و ویدئویی‌اش بیش از یك میلیون كه آن را به یكی از پُرفروش‌ترین موزیك‌فیلم‌ها در تمام دوره‌ها بدل‌كرده‌است. یانی به تلاش خود جهت حمایت بسیار زیاد برای «پی. بی. اس» ادامه‌داده و همچنین در چند برنامه‌ی ویژه‌ی این كانال مانند «دهه‌ای شگرف» كه دربرگیرنده‌ی بخش‌هایی از كنسرت زنده‌ی او در «آكروپولیس»، «رویال آلبرت هال« و كنسرت‌های «ستایش» بود، ظاهرشده‌است.

1998 - 1996
«سفری جهانی - تور بین‌المللی ستایش»
یانی پی‌گیرِ بزرگ‌ترین چالشِ حرفه‌ای خود شد كه نخستین هنرمندِ غربی باشد كه هم در «تاج مَحَل» و هم در «شهرِ ممنوعه»ی چین برنامه اجراكند، دو مكان نشانگر موانعی بی‌مانند و سخت، امّا بار دیگر، پافشاری و شكیبایی یانی به لطف كنسرت‌های بسیار موفّقش به‌ثمرنشست. آلبومِ «ستایش» در پاییز 1997 ارائه شد كه بخش بیش‌تر موسیقی آن با در ذهن داشتنِ این دو مكان ساخته شده بود. سومین موزیك‌ویدئوی طولانی یانی، كه نام آن نیز ستایش بود، در طول همین دو رویداد مهم فیلمبرداری شد. حاصل، تركیبی بود برجسته از نوازندگانی خارق‌العاده، مناظری الهام‌بخش و حركتی چالش‌ناپذیر برای صلح و هماهنگی، كه همگی با بینشِ یك هنرمند گردِ هم آمده بودند. نسخه‌ی ویژه‌ی آن را، 250 میلیون نفر از تلویزیون تماشا كردند. هم‌زمان با اجرا، یانی درآمد برنامه را برای نگهداری از تاج محل اهداكرد.
پس از ارائه‌ی «ستایش»، یانی تورِ ركوردشكن بیش از 100 شهر در نه ماه را آغازكرد. با شروع در مكزیكو سیتی، یانی نخستین هنرمندِ خارجی شد كه بلیط پنج كنسرت پی‌درپی‌اش در «آدیتوریو ناسیوناله» به‌فروش‌رفت. ادامه‌ی این سفر، اجرای ده كنسرت پیش‌فروش شده در «رِیدیو سیتی میوزیك هال» نیویورك را به دنبال داشت؛ جایی كه از سال 1993 تا آن وقت كنسرتی اجرانكرده‌بود. تورِ «ستایش» در نیمه‌ی نخست سال 1998 پُرفروش‌ترین، و در كلّ سال، دارنده‌ی رتبه‌ی دوّم بود.

2000 - 1998
«اگر می‌توانستم به تو بگویم»
«اگر می‌توانستم به تو بگویم»، نخستین آلبوم استودیویی او پس از 7 سال، در سال 2000، پس از دو سال خاموشی، ارائه شد. این آلبوم، كاری بود عمیقاً شخصی و درون‌نگرانه كه بسیاری از عناصرِ بزرگ‌نمایی را كه در آلبوم‌های پیشین او دیده‌می‌شدند ازبین‌برد. این تغییر رویه هم چیزی از الهام‌بخشی كار او نكاست، امّا تا اندازه‌ای نشانگر دگرگونی‌هایی در زندگی او از جمله نقلِ مكان به ساحلِ شرقی و نگاهی كوتاه به درون قلب یانی بود.

2005 - 2000
«قومیت»
در فوریه 2003، یانی «قومیت»، سیزدهمین آلبومش، را ارائه كرد. این آلبوم نشانگر تغییر مسیری دیگر بود و مژده‌ی چیزهای دیگری را می‌داد. یانی بار دیگر صداهای قدرتمند سمفونیكی را كه نشانه‌ی كارهای نخستینش بود كاوید امّا بافت‌های خوش‌رنگ و بیگانه‌ی دیگری را نیز در آن آمیخت. آلبوم، دربرگیرنده‌ی آرایشی از سازهای گوناگون بود، از دیدگِریدوی استرالیایی، ویلونِ سِلتی و دودوكِ آمریكایی تا طبلای هندی و همچنین صداهای انسانی گوناگون به صورت تك‌خوانی، مناجات گروهی و حتّی آواز؛ كوچی نادر برای نوازنده. همان سال «میرامَكس بوكس» زندگی‌نامه‌ی او را با نام «یانی در كلمات» به‌چاپ‌رساند، كه یكی از پُرفروش‌ترین‌های رده‌بندی نیویورك تایمز نیز بود؛ نگاهی نشانگر تلاش‌ها، درس‌ها، رؤیاها و موانع زندگی یانی.
مدّت كوتاهی پس از چاپ كتاب، در نوامبر 2004، یانی تصمیم گرفت به توری بی‌سابقه در آمریكای شمالی برود. تور در «هتل و مركز تفریحی خلیج كوچك ماندالای» در «لاس وگاس» آغاز شد. كنسرت قدرتمند یانی ضبط، فیلمبرداری و تبدیل به تازه‌ترین سی‌دی زنده‌ی او پس از «ستایش» شد. این تورِ بسیار بزرگ دربرگیرنده‌ی نزدیك 150 اجرا بود كه بیش از یك میلیون نفر به تماشای آن‌ها رفتند، و طبق مجله‌ی «بیلبورد»، در میان پُرفروش‌ترین‌های آن سه سالِ قرارداشت.

2009 - 2006
«یانی وُیسِز»
پس از دوره‌ای انعكاس دهنده، یانی راه دیگری را آزمایش‌كرد. او توضیح می‌دهد: «من همیشه موسیقی سازی را دنبال خواهم كرد، امّا حالا تنها در تكاپوی گسترش افق دید و بازكردن درهایی به استعدادهایی باورنكردنی هستم كه می‌توانند كار مرا با شعر و آواز درآمیزند.»
هنرمندی كه چندین بار نامزد دریافت جایزه‌ی گِرَمی شده‌است، درباره‌ی «شركت سرگرمی یانی- وِیك» سخن می‌گوید كه در اقدامی مخاطره‌آمیز به همراه تهیه‌كننده و ترانه‌سرای برنده‌ی گِرَمی و اُسكار، «ریك وِیك» شكل‌گرفت. این اقدام هیجان‌انگیز نه تنها به تولید موسیقی‌ای عالی و باشكوه بلكه كمك به پیشرفت هنرمندان تازه و بااستعداد و همچنین ساختِ موسیقی برای فیلم و شركت در تولیدات سینمایی و تلویزیونی می‌پردازد. «شركت سرگرمی یانی- وِیك» در حال حاضر «ناتان پاچِكُو»، «كِلُو»، «اِندِر تُوماس» و «لِسلی میلز» را به‌كارگرفته‌است.
تور جدیدترِ یانی، «یانی وُیسِز، زنده در كنسرت»، موفقیتی بزرگ بود؛ توری در تمام آمریكای شمالی با كنسرت‌هایی كه تمامِ بلیط‌هایشان فروخته‌شده‌بود، از جمله «رادیو سیتی میوزیك هال» و فروشی كامل در مكزیك. تور نامزد دریافتِ جایزه‌ی معتبرِ «لوناس دِل آدیتُوریو» شد و پشتیبان آن اجرای سطح‌بالای مكزیكی یانی بود: «یانی وُسِز» (سی‌دی) و «یانی وُیسِز» (سی‌دی).
«یانی وُسِز» در رده‌بندی پاپ‌های مكزیك نخست و در رده‌بندی كلّی دوم شد. تولید اخیرِ دی‌وی‌دی «یانی وُیسِز: زنده در كنسرت» در نخستین هفته‌ی ارائه در رده‌بندی پُرفروش‌ترین‌های آمازون اوّل شد.
یانی درباره‌ی جهت‌گیری تازه‌اش می‌گوید: «من به دنبال مرحله‌ی بعدی تكاملِ خود هستم. با توجّه به این كه این همه سال را صرف این هنر كرده‌ام، حس می‌كنم وظیفه‌ام ادامه دادن آن، یا دست‌كم، ادامه‌ی پیشرفت خودم است. قانونی وجود ندارد، بسیار هیجان‌انگیز است و ما قرار است مردم را شگفت‌زده كنیم. فقط نگاه كنید. برای تحقّق بخشیدن به چیزی در زندگی، باید ایمان، اشتیاق و علاقه‌ی شدید داشته‌باشید. الان بهترین دوره‌ی زندگی من است.»
یانی در كارِ درازمدّت و توجّه‌برانگیز خود دو چیز را ثابت كرده است: ایمان و علاقه‌ی شدید.



این مطلب را می‌توانید به صورت یک فایل پی‌دی‌اف از لینک‌هایی که در انتها قرار دارند، دانلود کنید.