به جرآت میتوان گفت که این آلبوم بهترین و هنرمندانه ترین آلبوم موسیقی بدون کلام مذهبی است که تا به امروز ساخته شده است.قطعه نی نوای این آلبوم بارها و بارها از رسانه های صوتی و تصویری کشوری پخش شده است و کمتر کسی را میتوان پیدا کرد که نوای این قطعه را نشناسد.قبل از آنکه نوشته های خودم رو در مورد حسی که این آلبوم به من میدهد بنویسم ابتدا به سخنی از استاد حسین علیزاده در مورد این آلبوم اشاره خواهم کرد:

خالق قطعه مشهور «نینوا» می‌گوید كه زاده روز عاشوراست و همیشه نامش را كه مادرش به همین مناسبت بر او نهاده دوست می‌دارد و خلق این قطعه به سالهای كودكی‌اش باز می‌گردد محبوبیت قطعه «نینوا» در زمان انتشارش فروش بالایی را برای آن رقم زد، كه برای یك آلبوم موسیقی در ایران بعد از انقلاب تا آن زمان بی سابقه بود. برخی كارشناسان میزان محبوبیت این قطعه را با قطعه «ای ایران» روح الله خالقی برابر دانسته‌اند.حسین علیزاده، آهنگساز و نوازنده چیره دست تار در گفت‌وگو با خبرنگار موسیقی فارس دریادآوری چگونگی ساخت قطعه مشهور «نینوا» گفت: من بچه خیابان خیام هستم و یكی از سرگرمی ما بچه‌ها در آن موقع راه‌اندازی دسته بود. من نمی‌خواهم تبلیغ وابستگی مذهبی كنم ولی همیشه اسمم را دوست داشتم و از آنجایی كه من در روز عاشورا متولد شده‌ام، مادرم اسمم را حسین گذاشته و «علی‌زاده» هم هستم.!

وی ادامه داد: من از موضع یك متخصص موسیقی می‌گویم كه با نینوا بیشتر بعد از انقلاب و اول انقلاب آشنا شدم و برایم اسم بسیار زیبایی بود.خیلی‌ها تفاسیر مختلف راجع به نینوا كردند و این قطعه را برای خودشان دانستند.

وی افزود: نینوا آن واژه‌ای است كه ما همه حس‌ها را می‌توانیم درباره آن داشته باشیم. اگر می‌خواهند موضوع و حس مبارزه امام حسین(ع) را به آن اطلاق كنند، من افتخار می‌كنم.

حس عجیبی که این قطعه دارد نوعی نوایی غریب را برای ما ایرانی ها تداعی میکند.نوایی که هم آشناست و هم نا آشنا!مانند هوا است هم برای ما به واسطه اینکه تنفسش میکنیم مأنوس است و هم نامأنوس است چون که نمیتوانیم آن را ببنیم.مانند نور است که به واسطه آن همه چیز را میبینیم اما خود آن را نمیبینیم.این حسی است که من همیشه موقع گوش دادن به این آلبوم دارم.به خصوص قطعه معروف آن که به همین اسم هم هست بعنی نینوا.استفاده از سازهای ایرانی و نت های ایرانی در این آلبوم به قدری ضریف و زیباست که کار اصلی را که باید بکند میکند.نوای سوزناک نی در این آلبوم عجیب است ...!گویی از ورای این کرده خاکی آمده است.گویی همه نوحه ها و مرسیه ها را به تنهایی می سراید و بی اختیار اشکی از سوز دل بر چشمانتان جاری میکند.جدا از اینکه این آلبوم از لحاظ فرهنگی تمام تلاش خود را کرده تا حس لازم را به شنونده بدهد و غم نی نوا را در دل شعله ور کند از بعد فلسفی هم توانسته نوعی ارتباط بین نوا و خود واقعه عاشورا برقرار کند.

از لحاظ فنی پیوستگی سازها این آلبوم فوق العاده است.همه چیز با سلیقه تمام در سر جای خودش قرار دارد و نت ها بسیار عالی نوشته شده اند.مینیمال گرایی در این آلبوم به قول قدیمی ها نه از این ور بوم افتاده است نه از آن ور بوم.همه چیز درست و حساب شده است.نت اضافی را مشاهده نمیکنیم و فکر کنم که هر موسیقیدانی بخواهد این آلبوم را باز نویسی کند از این کار منصرف می شود.

هر چند نوشتن در مورد اثر استادی مانند استاد علیزاده در حد این کمترین که چیز زیادی از موسیقی نمیداند نیست،اما دوست داشتم حس درونی خودم را از این آلبوم موسیقی زیبا بنویسم.

منبع:bicalam.com