آخرین ساخته ی Len Wiseman کارگردانی که بیشتر به خاطر ساخت دو قسمت اولِ سری فیلم های Underworld شناخته می شود، بازسازی اثر مشهور Paul Verhoeven کارگردان هلندی ست که ما ایرانی ها او را با پلیس آهنی اش (RoboCop) می شناسیم.
در نسخه ی جدید Total Recall کالین فارل، به جای آرنولد نقش کارگری ساده به نام Doug را بازی می کند، مدتی ست دچار کابوس شده و برای حل کردن مشکلش به سازمانی به نام Rekall مراجعه می کند. این سازمان خاطراتی را که مشتری ها می خواهند، به ذهنشان تزریق می کند. داگ به زودی می فهمد در زندگی اش اتفاقاتی افتاده است که خودش از آن ها بی خبر بوده، و گروه ویژه ای به نام «یو اف بی» به رهبری Vilos با بازی برایان کرانستون (که او را به خاطر نقشش در سریال Breaking Bad می شناسیم) قصد نابود کردنش را دارد.
موسیقی متن نسخه ی اصلی فیلم را «جری گلداسمیت» آهنگ ساز پرآوازه ای که ساخت موسیقی فیلم های بزرگی از جمله پاپیون و طالع نحس را در کارنامه دارد به عهده گرفته بود. این بار آهنگ ساز بریتانیایی «هری گرگسون ویلیامز» (Harry Gregson Williams) عضو سابق «ریموت کنترل» (استودیویی که هانس زیمر (Hans Zimmer) تاسیس کرده و هنرمندان شناخته شده ای مثل جان پاول، استیو جابلونسکی و رامین جوادی در آن کار کرده اند) این وظیفه را به دوش می کشد.
اثری که گلداسمیت در سال ۱۹۹۰ خلق کرد به خاطر ترکیب منحصر به فرد موسیقی الکترونیک با سبک ارکسترال که در آن زمان نمونه ی زیادی نداشت توانست طرفداران بسیاری جذب کند. از آن جایی که «ویلیامز» به خاطر استفاده ی مناسب المان های الکترونیک در کارهایش شناخته می شود انتخاب شدنش به عنوان آهنگساز در این پروژه امیدوار کننده بود.
قطعه ی اول با نام The Dream شما را به این فکر می اندازد که احتمالا «هری» قرار است از تِمی که «گلد اسمیت» نوشته بود و آن قطعه هم The Dream نام داشت استفاده کند ولی متاسفانه (یا خوشبختانه) این اتفاق هرگز نمی افتد. آلبوم به شدت اتمسفریک شروع می شود و افکت هایی که شنیده می شنود، شنونده را به یاد افکت های اثر «گلد اسمیت» می اندازد که یکی از نکات مثبت این آلبوم است. از اواسط The Dream سازهای کوبه ای و ارکستر، آن هم از نوع هانس زیمری اش اضافه می شوند.

بلافاصله بعد ازThe Dream قطعه The Fall یکی از بهترین قطعات اکشنی که ویلیامز در سال های اخیر نوشته، اجرا می شود. سازهای کوبه ای با افکت هایی که کم تر شنیده شده اند و استرینگ ها (سازهای زهی مثل ویولون، چلو و ویولا) همراهی می شود و ملودی اصلی همان گونه که از یک اثر اکشن و حماسی انتظار می رود توسط بِرَس ها (سازهای بادی برنجی مثل ترومپت، ترومبون و توبا) نواخته می شود.
Rekall به شدت الکترونیک شروع می شود، پرکاشن ها در این آهنگ غوغا می کنند، بر خلاف The Fall که نقش اصلی را در اجرای ملودی برس ها به عهده داشتند، این جا استرینگ ها خودنمایی می کنند.Rekall را می توان ترکیبی از موسیقی متن شاهزاده ی پارس و Wolverine دانست.
با به پایان رسیدن Rekall، کارهای اتمسفریک شروع می شوند که The Vault را می توان به عنوان جذاب ترینشان انتخاب کرد. نحوه ی چینش قطعات آلبوم به شدت به کارهای پاپ و راک نزدیک است و سعی شده با ایجاد کردن تعادل بین کارهای ملایم و قطعات ریتمیک تر شنونده را به ادامه دادن تشویق کنند.
Car Chase ها دقیقا همان چیزی هستند که می توان از آهنگسازی مثل ویلیامز که سال ها عضو «ریموت کنترل» بوده برای صحنه های اکشن انتظار داشت. مشابه این دوگانه را در کارهای Steve Jablonsky به ویژه در سری فیلم های Transformers شنیده اید با این تفاوت که اینجا تعادل بین ارکستر و سینتی سایزرها به درستی رعایت شده و نحوه ی تکامل پیدا کردن قطعات جذاب تر است.
Elevator Chase به عنوان طولانی ترین اثر این آلبوم یکی دیگر از قطعات اکشن بی نقصی ست که خواهید شنید و درست همانند Rekall شما را به یاد شاهزاده ی پارس خواهد انداخت. بعد از پنج دقیقه ی طوفانی نوبت به Train to Matthias می رسد تا فرصتی برای تازه کردن نفس به شما بدهد. کار ویلیامز با It’s Hard to Believe به پایان می رسد، آهنگ ملایمی که کاملا مناسب پایان آلبومی ست که به شدت اکشن شروع می شود. «هری» حتی در قطعات ملایم آلبوم هم سعی کرده از سازهای کوبه ای استفاده کند و زیاد از فضای پرجنب و جوش کار فاصله نگیرد.
در کنار Tron: Legacy که موسیقی متنش را گروه دو نفره ی الکترونیک Daft Punk نوشته بود «توتال ریکال» بهترین استفاده را از این نوع موسیقی کرده است. شاید یکی از مهم ترین دلایلش همکاری گروه بریتانیایی Hybrid که پیش از این هم با ویلیامز کار کرده بودند، در این پروژه باشد. اگر طرفدار موسیقی ارکسترال کلاسیک مثل کارهای «جان ویلیامز» هستید به هیج وجه طرف این آلبوم نروید ولی اگر مثل من از کارهای هانس زیمر، استیو جابلونسکی و هنری جکمن لذت می برید، این آلبوم خوراک چند هفته‌ تان را فراهم می کند.

منبع: فراز صارمی/مجله موسیقی ملودی